Barkada dili maayo

Mga ginikanan tambag ko. Ang inyong anak lalaki man o babaye , ayaw tuguti nga makigbarkada. Kay bisan unsa ka tarong, matakdan gayud sa kabuang kon ang barkada daotan. Kay wala may puti nga makamansa sa itom. Kondili ang inom man maoy makamansa sa puti. Di ba? Apan sa dili pa ako mopadayaon, ania una ang giingon sa usa ka maalam nga matulon-anon kayo alang sa mga ginikanan, nga ang anak nga tarong, matakdan gayud sa kabuang kon makigbarkada sa daotan. Ania ang giingon sa usa ka maalam: “When a dove begins to associate with crows, its feathers remain white but its heart grows black.” Nga kon amng salampati kuno kon mosugod sa pagpakig-uban sa mga uwak, ang iyang balhibo magpabilin nga puti apan ang iyang kasingkasing motubo ngadto sa itom. Kon guwapo man siya magpabilin nga guwapo apan ang kasingkasing banyaga na. Bitaw kon unsa ang atong kauban, matakdan kita sa kinaiya. Kay sa giingon ko na, ang puti dili makamansa sa itom kon dili ang itom maoy makamsa sa puti. Niini maglikay gayud kita pagpakig-uban sa daotan og buhat, kay damhon sa uban nga mao usab atong buhat. Kay si Goethe, German philosopher, mao kini ang iyang giingon: “Tell me who is your companion and I will tell you who you are.” Ug si Apostol Pablo miingon gayod: “Ang daotan nga panag-uban makadaot sa maayong pamatasan.”—1 Corinto 15:33. Ug ako nakaingon nga dili maayo ang daotang barkada, ako man nga eksperinsiya. May pagka salbahis ako og diyutay tungod sa barkada. Kay ang Diyos may sugo kanako, iya akong gipabulag ug nareporma ako. Ang Diyos maoy nagdiktar kanako pagsangyaw sa maayong pagtulon-an. Busa sa gisulat nakong balak sa BISAYA, giingon nako ang katapusan nga stanza: Ang nahabilin kong mga adlaw/Igahin ko na lamang sa pagbuni/Sa hulma sa akong mga tunob/Aron ang mga batan-on nga nanagsunod/Dili maala sa pagsubay sa akong giagian. Mao nga ang akong mga sinulat karon, paghatag og moral lesson, maoy pagbuni sa mahugaw nga hulma sa akong mga tunob sa akong kagahapon.(SERG SANTAFE)